"Κεφάλαιο 4"


Καθώς ο Αντόν Μπλανς από πίσω μου, χούφτωνε τα στήθη μου κι έτριβε το μισόσκληρο πέος του ανάμεσα στους γλουτούς μου, φιλώντας με ταυτόχρονα στο λαιμό, με δυσκολία κρατιόμουν να μην ξεράσω. Όχι αηδία –είμαι μια από τις καλύτερες πόρνες και μπορώ να πάω με την ίδια άνεση με τον ομορφότερο έφηβο και τον αηδιαστι-κότερο γέρο- αλλά μάλλον από το άγχος μου για την υπόθεση που είχα μπλέξει και για τα όσα ακατονόμαστα επρόκειτο να συμβούν εκείνο το βράδυ. Ή μπορεί και να με πειράξε το φιλέτο σολομού που είχα φάει στο πρόγευμα -σιχαίνομαι το σολομό, αλλά μια ετέρα πρώτης τάξης πρέπει να τρώει μόνο τα πιο εκλεκτά κι ακριβά εδέσματα.
Λίγο πριν, ο αντιπρόεδρος μού είχε χαρίσει μια υπέροχη τουαλέτα, την ομορφότερη που έχω δει ποτέ, φτιαγμένη από καθαρό μετάξι και φύλα χρυσού! Μια τουαλέτα "ειδικά για την ξεχωριστή αυτή βραδιά" όπως ο ίδιος μου είπε. Μια βραδιά, που για να μην τη ζήσω, θα έδινα όλες τις τουαλέτες μου, τα παπούτσια και τα κοσμήματά μου μαζί! Μετά από μερικά λεπτά ψευδο-εισχωρήσεων, που φυσικά δεν κατέληξαν πουθενά, σε κανενός είδους κορύφωση, μου έδωσε δυο ξυλιές στον κώλο και με διέταξε να ντυθώ.
- "Κι αυτό ήταν μόνο η προκαταβολή" καυχήθηκε, λες και με είχε φτάσει στον δυνατότερο οργασμό της ζωής μου, "αν απόψε πάνε όλα καλά, θα έχω τέτοια κέφια που θα σε κάνω να με παρακαλάς να σταματήσω!"
- "Μα τι το τόσο σπουδαίο θα γίνει απόψε? Θα κλείσεις κάποια μεγάλη δουλειά? Θα σου απονεμηθεί κάποιος καινούργιος τίτλος? Θα σου δωθεί κάποιο νέο αξίωμα?"
- "Μάλιστα ωραιοτάτη μου κυρία... θα κλείσω μια πολύ μεγάλη δουλειά! Ίσως τη μεγαλύτερη δουλειά στην ιστορία της ανθρωπότητας, που θα μου δώσει νέους τίτλους κι αξιώματα! Κι εσείς θα έχετε την τιμή να μετέχετε σε αυτό το μεγαλει-ώδες ντιλ, ως συνοδός μου..." είπε γελώντας, αλλά ωστόσο μου φάνηκε ότι σοβαρολογούσε: ετοιμαζότανε για μια "δουλειά" που θα καθόριζε την ιστορία.
Ήμουνα πανέτοιμη –ντυμένη, βαμμένη, χτενισμένη και στολισμένη με πανάκριβα αλλά διακριτικά κοσμήματα- σε κάτι λιγότερο από μια ώρα, χρόνος ρεκόρ για μένα, που κάποτε έχω κάνει δυο ώρες κι είκοσι λεπτά μόνο και μόνο για να αποφασίσω ποιο μαγιό θα φορέσω στην πρώτη μου εμφάνιση στην πισίνα του χοτέλ Αστάρτ στη Σμύρνα1 (και τελικά αποφάσισα να μη βάλω καθόλου μαγιό)! Αν και έκανα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, ο Μπλανς συνεχώς με πίεζε να κάνω γρηγορότερα, παρόλο που ήταν πάρα πολύ νωρίς για να ξεκινήσει ένα όργιο. Συνήθως οι "κοσμικοί" αυνανγωνίζονται ποιος θα φτάσει πιο αργά στις διάφορες δεξιώσεις, αλλά τώρα φαίνεται πως βιαζόταν να βρεθεί όσο γινόταν πιο νωρίς με τους συνενόχους του...
Κατεβήκαμε στο πάρκινγκ και μπήκαμε στο σπορ φλάιερ του. Τότε, έβγαλε ένα μαντήλι και μου είπε τρυφερά: "Με συγχωρείς αγαπητή μου αλλά θα πρέπει για λίγη ώρα να σου κλείσω τα μάτια. Είναι τελείως τυπικό." Έδεσε το μαντήλι του γύρω από τα μάτια μου και ξεκινήσαμε. Λυπήθηκα, γιατί έτσι δεν θα καταλάβαινα που πηγαίνουμε, εκτός κι αν ήταν κάποιο μέρος που έχω ξαναπάει, πράγμα μάλλον απίθανο: τέτοιου είδους συνωμοτικές συναντήσεις γίνονται πάντα σε μυστικά κι απόμερα κρησφύγετα!
Ύστερα από δυο-τρία λεπτά πτήσης, προσγειωθήκαμε. Κάπου πολύ κοντά είχαμε πάει, το μυστικό κρυσφήγετο των συνωμοτών δεν ήταν και τόσο απόμερα όσο φανταζόμουν! O Μπλανς με βοήθησε να κατεβώ κι έτσι, με δεμένα τα μάτια, με πήρε αλά μπρατσέτα και καθοδηγούσε τα βήματά μου. Προσπαθούσα ταυτόχρονα να χαμογελάω και να διατηρώ τη θηλυκότητα, τη χάρη και τη φινέτσα στο περπάτημά μου, παρόλο που δεν έβλεπα που πατάω, κι αυτό με έκανε να νιώθω λίγο άβολα αφού φορούσα δεκαπέντε πόντους τακούνι. Περάσαμε από ένα σημείο ελέγχου, όπου ο Μπλανς έδειξε το χάραγμά του κι εγγυήθηκε για μένα κι αμέσως μετά μπήκαμε σε ένα ασανσέρ. Βγαίνοντας από το ασανσέρ, διασχίσαμε έναν αρκετά μακρύ διάδρομο και φτάσαμε σε ένα δεύτερο σημείο ελέγχου, όπου επαναλήφθηκε η ίδια διαδικασία. Ανεβήκαμε κάτι σκάλες κι αμέσως έπρεπε να περάσουμε κι από τρίτο έλεγχο, που ήταν κι ο τελικός. Μας έγινε σωματική έρευνα και ζητήθηκε από τον αντιπρόεδρο να πληκτρολογήσει τον κωδικό του: μια μηχανική φωνή ακούστηκε να λέει "καλωσήρθατε αντιπρόεδρε Αντόν Μπλανς" κι αφού καταγράφηκε το δακτυλικό αποτύπωμα του δεξιού μου αντίχειρα σε μια οθόνη αφής, τότε επιτέλους μας επετράπη η είσοδος.
Μπήκαμε σε μια ζεστή σάλα κι ο Μπλανς, αφού με βοήθησε να βγάλω την κάπα μου, μου έλυσε τα μάτια. Δε χρειάστηκε περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο για να καταλάβω ότι βρίσκομαι στο παλάτι του Ύπατου! Στο μεγάλο παλάτι! Όχι και τόσο μυστικά κι απόμερα όσο φανταζόμουν! Φυσικά, ο κακόμοιρος ο Αντόν ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι γνωρίζω αυτόν το χώρο πολύ καλύτερα από τον ίδιο! Εξάλλου, οι πόρνες που έρχονται εδώ για τα όργια του Ύπατου, δεν ξέρουν καν ότι βρίσκονται στην έδρα της Υπέρτατης Αρχής. Τις κουβαλάνε με κλειστά τα μάτια -όπως έγινε και με εμένα τώρα- και το μόνο που βλέπουν είναι μια πολυτελέστατη σάλα δεξιώσεων, που θα μπορούσε να ανήκει στο ανάκτορο οποιασδήποτε εταιρίας. Εγώ όμως είχα την τύχη, όχι μόνο να ξεναγηθώ στο χώρο από τον Κωνσταντίν Ρο - δελφίνο2 της εταιρίας τροφίμων και ποτών- αλλά και να μείνω εδώ μαζί του για σχεδόν δέκα μέρες!
Είναι γνωστό ότι ο Κωνσταντίν είναι ο ευνοούμενος δελφίνος του Φωκίωνα, αλλά αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι είναι ότι έμενε στο παλάτι μαζί με τον Ύπατο για ένα εξάμηνο περίπου - τις νύχτες ικανοποιούσε τις ερωτικές του απαιτήσεις και τη μέρα εκπαιδευόταν στην τέχνη της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Μέχρι που αντιδράσαν οι εταιρίες κι η σύγκλητος, ότι αυτό είναι αδικία για τους άλλους υποψήφιους διαδόχους του θρόνου, τους δικούς τους δελφίνους δηλαδή. Αντιπρότειναν ο μεγαλειότατος να παίρνει κοντά του όλους τους δελφίνους εκ περιτροπής, από έναν κάθε φεγγάρι. Αυτός όμως δεν ήθελε άλλον "παρακοιμάμενο" από τον αγαπημένο του Κωνσταντίν κι έτσι αναγκάστηκε επίσημα να τον διώξει κι αυτόν από το παλάτι, αν κι είναι κοινό μυστικό ότι οι νυχτερινές επισκέψεις του είναι πάρα πολύ συχνές.
Εγώ τον γνώρισα σε ένα όργιο της εταιρίας διαγαλαξιακών μεταφορών, η οποία μεταξύ άλλων έχει αναλάβει τις μεταφορές υλικών και προσωπικού, για την κατασκευή επανδρωμένης αποικίας στο πλανητικό σύστημα της Υπερκενταυρίας. Ήμουν εκεί ως κοινή, χωρίς να συνοδεύω κάποιον συγκεκριμένο μέτοχο. Μόλις έμαθα ποιος είναι, του ρίχτηκα χωρίς να χάσω στιγμή. Έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό για να τον κατακτήσω - αφού μια τέτοια "επαφή" μου είναι πάρα πολύ χρήσιμη και για τις προσωπικές μου υποθέσεις αλλά και για τα συμφέροντα της συντεχνίας των ετέρων. Ήταν μια αρκετά ευχάριστη "αποστολή", αφού ο Κωνσταντίν είναι πολύ νέος, πολύ ωραίος και πολύ "έμπειρος" με τις γυναίκες. Μετά από εκείνο το όργιο, του άρεσα τόσο, που μου ζήτησε να τον συνοδεύσω σε ένα μικρό πάρτι που θα διοργάνωνε ένας φίλος του, γιος μεγαλομέτοχου και ταξιάρχης στη φρουρά της εταιρίας διαχείρησης ενεργειακών πόρων. Από κει και πέρα οι συναντήσεις μας ήταν πολύ συχνές: είτε σε κοινωνικές εκδηλώσεις είτε σε ιδιαίτερες ρομαντικές βραδιές σε κάποια από τις επαύλεις του ή στην ανοιχτή θάλασσα, στη θαλαμηγό του. Πόσο μου πάει η μεγάλη ζωή!
Αλλά το καταπληκτικό ήταν, όταν μετά από περίπου έναν μήνα "σχέσης", με κάλεσε να περάσουμε μαζί κάποιες μέρες στο παλάτι! Ο Ύπατος θα έλειπε για δυο εβδομάδες -ταξίδι στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου για συναντήσεις με διοικητικά συμβούλια μεγάλων εταιριών- κι ο Κωνσταντίν θα έμενε μόνος του, έχοντας όλο το χώρο και το υπηρετικό προσωπικό στη διάθεσή του! Στη διάρκεια των εννιά ημερών που έμεινα μαζί του, τον έπεισα να με ξεναγήσει σε όλους τους χώρους του παλατιού αρκετές φορές, τόσες ώστε να μπορέσω να φτιάξω με το μυαλό μου ένα αρχιτεκτονικό σχεδιάγραμμα και να το απομνημονεύσω. Αυτός, με πήγαινε ξανά και ξανά ακόμα και στους πιο μυστικούς χώρους (όπως το "δωμάτιο ελέγχου" από όπου με κάμερες και μικρόφωνα ο Ύπατος παρακολουθεί και καταγρά-φει τι λέγεται και τι γίνεται στα βασικότερα σημεία του παλατιού) κομπάζοντας ότι όλα αυτά "θα γίνουν κάποτε δικά του"!
Την έκπληξή μου, μόλις αντιλήφθηκα που βρίσκομαι, διαδέχθηκε η απορία μου: τι ακριβώς κάνουμε στο παλάτι, αφού υποτίθεται ότι σε αυτή τη συνάθροιση κορυφώνεται μια συνωμοσία? Και κυρίως, πως είναι δυνατόν να γίνεται όργιο στο παλάτι, τη στιγμή που ο ίδιος ο Ύπατος λείπει? Μια φριχτή κι αρρωστημένη σκέψη σφήνωσε στο μυαλό μου: μήπως δεν πήγε ο Ύπατος στην Ένωση αλλά το ανδρίκελο-κλώνος του, κι ο ίδιος είναι απλούστατα ήδη νεκρός? Είναι γνωστό, ότι για τους ανώτατους αξιωματούχους, δημιουργούνται ανδρίκελα-κλώνοι, κάτι που για τους υπόλοιπους απαγορεύεται αυστηρά, με σκοπό την ασφάλειά τους, να αποπροσανατολίζουν δηλαδή επίδοξους δολοφόνους. Η συμπεριφορά του κλώνου είναι ελεγχόμενη –αν κι έχει αληθινό εγκέφαλο κι είναι εντελώς αληθινός άνθρωπος, δεν έχει δική του θέληση- εφόσον έχουν ήδη δολοφονήσει τον Ύπατο τότε το ανδρίκελο θα εκτελεί τις διαταγές των συνωμοτών κι όλοι θα νομίζουν πως κυβερνά ο Φωκίων! Τότε όμως, αυτό εδώ το όργιο, για ποιο σκοπό γίνεται? Δεν είναι επικίνδυνα προκλητικό να συναθροίζονται στο παλάτι ενώ ο Ύπατος "λείπει"? Αλλά βέβαια, αφού υποτίθεται ότι όλοι αυτοί που είναι σήμερα εδώ, βρίσκονται ή στη Νέα Υόρκη στις φιλανθρωπίες του ιερατείου ή στο Έντο-Τακ μαζί με τον Ύπατο. Αυτή η συνάντηση τυπικά δεν υπάρχει! Κι αν είναι έτσι... αλίμονο στους ανυποψίαστους "μάρτυρες" - δηλαδή στις πουτάνες, τα ζιγκολό, το υπηρετικό προσωπικό, τους μουσικούς και τις χορεύτριες - που βρίσκονται απόψε εδώ! “No one here baby gets out alive!” όπως λέει κι ένα αρχαίο βορειοαμερικάνικο τραγουδάκι, κάποιου καταραμένου ποιητή που αυτοκτόνησε με αλκοόλ και κατασταλτικά φάρμακα. Το μυαλό μου άρχισε πάλι να σκοτίζεται και το στομάχι μου να σφίγγεται.
Περάσαμε το πρώτο μισάωρο πέρα-δώθε, με ανούσιες συζητήσεις και φιλοφρονήσεις, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιου είδους κοινωνικές εκδηλώσεις. Οι περισσότερες συναδέλφισσες ήταν ήδη γυμνές, αλλά εγώ, παρόλο που συνήθως μου αρέσει να επιδεικνύω το άψογο σώμα μου, προτίμησα να μείνω όσο γίνεται πιο πολύ με την υπέροχη τουαλέτα μου. Είναι καθαρή ματαιοδοξία, το ξέρω, αλλά σκέφτηκα πως αν ήταν να είναι αυτή η τελευταία μου νύχτα, θα ήθελα να με θυμούνται όλοι απαστράπτουσα σαν Σελήνη ολόγιομη στο Λέοντα! Γι αυτό δεν βιαζόμουν καθόλου να γδυθώ.
Στη διάρκεια αυτής της αναγνωριστικής περιήγησης προσπάθησα να βρω κάποια αρκετά έμπιστη και ικανή συνάδελφο για να ζητήσω τη βοήθειά της. Εντόπισα την Αδελαϊς Σορμπέ, την Γιούλια Μλάντοβιτς, την Έλι Τι κι από αγόρια, τον Σάκις Σάκις και τον Μιλός Μιες. Από την άλλη μεριά, ήταν εκεί σχεδόν όλοι οι πρόεδροι κι οι αντιπρόεδροι των μεγαλυτέρων εταιριών, πλήθος μεγαλομετόχων και συγκλητικών, ανώτατοι αξιωματούχοι του ιερατείου και των εταιρικών φρουρών, στρατηγοί, ναύαρχοι κι αετοί3 της φρουράς της Υπέρτατης Αρχής κι όλοι οι δελφίνοι! Άρχισα να μπερδεύομαι: δεν μπορεί όλοι αυτοί να είναι συνωμότες! Εκτός αν ανάμεσά τους είναι κι υποψήφια θύματα...
Ήταν κι ο Κωνσταντίν Ρο εκεί. Σκέφτηκα πως θα ήταν από τα πρώτα θύματα της συνωμοσίας κι ίσως έπρεπε να του μιλήσω. Πως όμως? Τι να του πω για να με πιστέψει? Κι άραγε, θα μπορούσε να κάνει τίποτα ή απλά θα πάθαινε πανικό και θα πρόδιδε και μένα? Για την ώρα πάντως δεν μπορούσα ούτε να τον πλησιάσω, αφού ο Αντόν με κράταγε κολλημένη πάνω του. Ούτε και τις συντρόφισσες πουτάνες μπορούσα να πλησιάσω. Περίμενα λοιπόν και παρατηρούσα.
Μόλις ξαπλώσαμε στα ανάκλιντρά μας κι ανοίξαμε ένα μπουκάλι σαμπάνια, ο Αντόν σηκώθηκε ξανά, μου ζήτησε συγνώμη που θα με άφηνε για αρκετή ώρα μόνη, με παρότρυνε να διασκεδάσω όσο αυτός θα λείπει κι έφυγε προς την ανατολική πτέρυγα του παλατιού, όπου ξέρω προς βρίσκεται μια τεράστια αίθουσα συσκέψεων. Σαν να δόθηκε κάποιο σύνθημα, όλοι οι υψηλά υστάμενοι άρχισαν ξαφνικά να φεύγουν ένας-ένας ή δυο-δυο προς την ίδια κατεύθυνση. Μείναμε στη σάλα μόνο πόρνες και πόρνοι κι οι σύζυγοι των αξιωματούχων. Ένιωσα πιο άνετα για μια στιγμή.
Καταλάβαινα όμως πως έπρεπε να δράσω γρήγορα κι ό,τι συνέβαινε εδώ με κάποιο τρόπο να το μάθω. Το καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να πάω στο "δωμάτιο ελέγχου" από όπου θα μπορούσα να ακούσω και να δω τα πάντα. Βέβαια αυτό δεν ήταν εύκολο. Αν και το ίδιο το δωμάτιο δεν φυλάσσεται αφού η ύπαρξή του είναι μυστική, έπρεπε να διασχίσω ένα μεγάλο μέρος του παλατιού για να φτάσω ως εκεί και σίγουρα θα υπήρχαν φρουροί. Το κρυφό δωμάτιο ήταν στο πρώτο υπόγειο κι η σάλα δεξιώσεων στον πρώτο όροφο. Σκεφτόμουνα με ποιο τρόπο θα μπορούσα να φτάσω ως εκεί, όχι φυσικά από το ασανσέρ ή τις κυρίως σκάλες. Αποφάσισα πως ο μόνος τρόπος που μου έδινε κάποιες ελπίδες επιτυχίας, ήταν να πάω με κάποια πρόφαση μέχρι την κουζίνα κι εκεί να προσπαθήσω να γλυστρίσω στον αγωγό σκουπιδιών χωρίς να με δει κανείς. Έτσι θα έφτανα στο δεύτερο υπόγειο κι αν στο μεταξύ δεν είχα τσακιστεί από την πτώση, θα ήταν ίσως πιο εύκολο να φτάσω στο πρώτο υπόγειο. Τα πολλά μέτρα ασφαλείας πρέπει να ήταν στις εισόδους και γύρω από τη σάλα, όχι στην αίθουσα των σκουπιδιών.
Σηκώθηκα κι έβγαλα το φόρεμά μου για να περνάω πιο απαρατήρητη. Πλησίασα την Αδελαϊς, που χαϊδευότανε με το σύζυγο μιας συγκλητικού και μπήκα κι εγώ στην παρέα τους. Έκανα πως τη φιλάω και βάζω τη γλώσσα μου στο αυτάκι της. "Να είσαι έτοιμη..." της ψιθύρισα "επίπεδο Β". Συνέχισα να χαϊδεύομαι μαζί τους για μερικά λεπτά κι ύστερα, όταν αυτός άρχισε να μπαίνει μέσα της, βρήκα την ευκαιρία κι έφυγα. "Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς και τους ηλίθιους" σκέφτηκα και τράβηξα κατευθείαν προς την κουζίνα.
- "Για που έτσι βιαστική ομορφιά μου?", ήταν ο Κωνσταντίν, βρέθηκε μπροστά μου χωρίς να τον δω κι έπεσα κατευθείαν στην αγκαλιά του, "σε είδα πριν με την υπ-χικ-χη τουγιααααλιέ τα σου κι ήσουν η ίδια λιάμψη... η.. η λάμψη η ίδια! Θα σου πω αλή, θεια: έτσι γιυμνιούλα είσαι ακό...μα πιο όμορφη!"
Ξέρει να ρίχνει τις γυναίκες με δυο κουβέντες, ακόμα κι όταν έχει πιει λιγάκι παραπάνω. Κανονικά θα έλιωνα, αλλά τώρα δεν είχα ούτε χρόνο ούτε διάθεση για τέτοια.
- "Κωνσταντίν τι κάνεις εδώ?" τον ρώτησα αυθόρμητα, γιατί ξαφνιάστηκα που δεν ήταν κι αυτός – ο νούμερο ένα δελφίνος- στη σύσκεψη.
- "Ποιος, εγώ? Έλια τώργια....! Δεν ξέρεις που βρίσκεσιαι?!"
- "Φυσικά και ξέρω. Όπως ξέρω κι ότι αυτή τη στιγμή όλοι οι αξιωματούχοι κι οι δελφίνοι είναι μαζεμένοι στην αίθουσα συσκέψεων..."
- "Χμμμμ.... πολλιά ξέρς κι αρχίζεις να γ-χικ-σαι επκίνδυνη! Ίσως πρέεεεπει να σε συλλιάβω!", κατάλαβα πως ήταν ήδη πολύ μεθυσμένος.
- "Εσύ γιατί δεν είσαι στη σύσκεψη?"
- "Ο Φωνιοκι..κικάκος μου λιέεεεει είμαι τύφλια και θα τον ζεριλέψω! Αυτός δε με άφιησε μέσια!"
- "Ποιος???!!! Μα... ο Ύπατος δεν είναι στο Έντο-Τακ?"
- "Ουπς! Την έκανα τη μαλακίτσα μου, ε?!!! Εσύ τχι θιες και ρωτάς τόσα, ε? Ε? Έλα να κάνουμιε γκιακλίτσες..." με βούτηξε κι άρχισε να με φιλάει. Ίσως η συνάντηση μαζί του να ήτανε τελικά πολύ τυχερή για μένα.
- "Μπέμπη μου, όχι μπροστά σε όλον τον κόσμο. Συνοδεύομαι απόψε και μάλιστα από πολύ υψηλό πρόσωπο. Πάμε κάπου μόνοι μας, να κάνουμε τα δικά μας?"
- "Πάμιεεεεε!!!!!! Γιες!!"
Με σήκωσε στα χέρια και με πήγε μέχρι το ασανσέρ αγκαλιά. Παραλίγο να τσακιστού-με στο δρόμο, αφού αλλού πάταγε κι αλλού βρισκότανε. Ήξερα ότι θα με πάει στο ιδιαίτερό του στο ισόγειο. Από εκεί, μπορούσα πολύ εύκολα να βγω από τη βεράντα στον κήπο και κάποια τρύπα θα έβρισκα για το υπόγειο.
Με έριξε στο κρεβάτι κι άρχισε να με ρουφάει και να με ζουλάει βίαια. Φοβήθηκα μη μου κάνει σημάδια, δεν ήθελα να καταλάβει ο Μπλανς ότι πήγα και με άλλον άντρα χωρίς την άδειά του. Με μια λαβή, τον γύρισα από κάτω κι άρχισα να τον γδύνω. Πήρα με τρόπο από μια κρυφή τσέπη στο κιλοτάκι μου, ένα μικροσκοπικό χαπάκι, που το έχω πάντα μαζί μου για να ξεφορτώνομαι τους πολύ ζόρικους. Το έβαλα πρώτα στο στόμα μου κι έπειτα με ένα παθιασμένο φιλί το έχωσα στο δικό του. Το κατάπιε χωρίς να καταλάβει τίποτα κι ύστερα από μερικά λεπτά κοιμότανε βαθιά. Έγραψα σε ένα χαρτάκι ένα σύντομο σημείωμα και το άφησα δίπλα του, στο μαξιλάρι: "Κωνστα-ντίν είσαι μοναδικός! Απορώ με την αντοχή σου! Πέρασα καταπληκτικά, σ’ευχαριστώ!" Έτσι, έστω κι αν δεν θυμάται τίποτα όταν ξυπνήσει –ένεκα το καταραμένο το αλκοόλ!- θα έχει ζήσει μαζί μου άλλη μια "καυτή" εμπειρία!
Άνοιξα την πόρτα της βεράντας αλλά την ξανάκλεισα αμέσως. Δεν υπήρχε κάποιος φρουρός σε κείνο το σημείο, αλλά έκανε τόσο πολύ κρύο που το να τριγυρίζω γυμνή στον κήπο, ψάχνοντας στα τυφλά μια αφύλακτη είσοδο προς το υπόγειο, μου φάνηκε πιο επώδυνο από το να πάω κατευθείαν στον πρώτο φύλακα που θα δω και να του πω "Γεια, είμαι η Στέλλα Λεμπώ, μέλος της συντεχνίας των ετέρων και ψάχνω το "δωμάτιο ελέγχου" για να κατασκοπεύσω τη σύγκλητο. Μπορείς να με οδηγήσεις σε παρακαλώ?" Εδώ που τα λέμε, οι περισσότεροι από τους φύλακες, έχουν τέτοια νοημοσύνη που –αν το "δωμάτιο ελέγχου" δεν ήταν μυστικό ακόμα κι από τη φρουρά- ένα τέτοιο εγχείρημα θα είχε αρκετές πιθανότητες επιτυχίας!
Έψαξα στο μπάνιο αλλά δεν υπήρχε κάποια διέξοδος, φωταγωγός ή αεραγωγός, αφού κι εκεί είχε παράθυρα που έβλεπαν τους κήπους. Πήγα στο σαλόνι, άνοιξα την πόρτα και κοίταξα στο διάδρομο. Δεν ήταν κανείς εκεί έξω. Θυμόμουν ότι λίγα μέτρα πιο κάτω, στα δεξιά, είχα δει ένα παράθυρο από όπου ερχόταν άπλετο φως. Λογικά, πρέπει να είναι φωταγωγός, γιατί αυτή η πλευρά του διαδρόμου δεν βλέπει στους κήπους. Άρχισα να περπατάω το διάδρομο άνετα και αδιάφορα. Ακόμα κι αν έπεφτα πάνω σε φύλακα, ήμουν καλυμμένη: μόλις έκανα σεξ με τον Κωνσταντίν Ρο κι επιστρέφω στη δεξίωση. Έφτασα στο παράθυρο χωρίς δυσάρεστες συναντήσεις. Πράγματι, έβλεπε σε φωταγωγό. Το άνοιξα, κρεμάστηκα και πήδηξα...
Προσγειώθηκα απότομα, νόμιζα ότι έσπασα όλα μου τα κόκαλα. Πονούσα αφόρητα, ειδικά στους αστραγάλους, τα γόνατα και τα πλευρά. Ωστόσο στάθηκα αμέσως στα πόδια μου και προσπάθησα να προσανατολιστώ, να καταλάβω που περίπου έπεσα για να ξέρω προς τα που θα πάω. Δεν δυσκολεύτηκα. Μια μεγάλη ταμπέλα που κρεμόταν από το ταβάνι του διαδρόμου, μου παρείχε όλες τις σχετικές πληροφορίες: "ΚΟΙΤΩΝΕΣ ΟΠΛΙΤΩΝ ΥΠΑΤΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ"! Χωρίς αστεία, μου κόπηκαν τα ύπατα από την τρομάρα που πήρα! Μα τέτοια γκαντεμιά?!
Όμως, τζάμπα τρομοκρατήθηκα. Οι περισσότεροι οπλίτες ήταν σε υπηρεσία λόγω της δεξίωσης κι όσοι δεν είχαν τη συγκεκριμένη στιγμή υπηρεσία, κοιμόντουσαν βαριά. Το γεγονός είναι ότι -πατώντας στις μύτες των ποδιών μου- διέσχισα το μακρύ διάδρομο χωρίς να δω κανέναν και -το κυριότερο- χωρίς να με δει κανένας.
Μετά από μια μικρή περιπλάνηση στο υπόγειο του παλατιού κι αφού πέρασα δυο τρεις φορές από το ίδιο σημείο, κατάφερα επιτέλους να βρω το "δωμάτιο ελέγχου". Συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει πάρα πολύ χρόνο. Καθώς έψαχνα τις οθόνες να βρω ποια έδειχνε την αίθουσα που ήταν συγκεντρωμένοι οι συγκλητικοί κι οι κυβερνήτες, σκεφτόμουν αυτό που μου είπε ο Κωνσταντίν, ότι ο Ύπατος βρισκόταν στο παλάτι κι όχι στο Έντο-Τακ. Ήταν πράγματι έτσι, ή μέσα στο μεθύσι του δεν ήξερε τι έλεγε?
Ήταν πράγματι έτσι. Οι οθόνες 26 και 32 δείχνανε την αίθουσα της συγκλήτου κι ο Φωκίων ο Καλλιμάσιος ήταν εκεί. Γιατί όμως έστειλε τον κλώνο του στο Έντο-Τακ, σε μια τόσο σοβαρή συνάντηση? Γιατί να θέλει να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη? Τελικά μετείχε κι ο ίδιος στη συνωμοσία? Ήλπιζα να πάρω απαντήσεις στα ερωτήματά μου, από τα όσα θα άκουγα.
Ο Κωνσταντίν μου είχε δείξει πως δουλεύει το σύστημα παρακολούθησης, είναι πολύ εύκολο. Έκανα ζουμ στον ομιλητή κι άκουγα καθαρά τι έλεγε. Εκείνη την ώρα μιλούσε η συγκλητικός Κουίκη Ντονατέλι Αραγκάτσι Μάρθα Κατρίνα, ιδιοκτήτρια μιας εταιρίας παραγωγής κι εμπορίας καλλυντικών, μιας παγκόσμιας αλυσίδας ινστιτούτων ομορφιάς, μέτοχος πολλών εταιριών, σύζυγος του Ύπατου Αρμοστή της Μονκατσίας4 και πρώτη επίσημη ερωμένη του πρωταετού της εταιρίας τροφίμων και ποτών, αρχηγός του κινήματος των ικανών, που πρεσβεύει τις αξίες του ατομικισμού και της ανταγωνιστικότητας και αντιπολιτεύεται σκληρά το “κόμμα ειρηνοποιών” του Ύπατου. Απευθυνόταν προς τον Ύπατο πολύ θυμωμένη...
- "Δε φτάνει που τόσα χρόνια προστατεύεις την πλέμπα και τους αφήνεις να μολύνουν με τις βρώμικες ανταλλαγές τους, τούς εργάτες μας, αλλά ακόμα και τώρα που είναι πια ζήτημα ζωής ή θανάτου να δείξεις πυγμή, συνεχίζεις να τους υποστηρίζεις? Η υπατεία σου βρωμά σκουπιδίλα κι αρώματα των ετέρων Φωκίων και να είσαι σίγουρος, ότι στα σκουπίδια μαζί με τους φίλους σου τους ρακοσυλλέκτες, θα σε τοποθετήσει η ιστορία μετά το θάνατό σου. Που θα έρθει πολύ γρήγορα αν δεν αρθείς στο ύψος των περιστάσεων επιτέλους, να προστατεύσεις τον εαυτό σου κι εμάς! Άσε τις φιλανθρωπίες Φωκίων και δούλεψε για τα συμφέροντα που σε στηρίζουν! Σταμάτα να βοηθάς τους τεμπέληδες χωρίς χάραγμα και στήριξε τους ανθρώπους του μόχθου, τους εργάτες σου!"
Χειροκροτήματα. Μα τι λέει αυτή? Ξεσκεπάστηκε η συνωμοσία? Συνωμοτεί κάποια συντεχνία εναντίον της ζωής του Ύπατου? Αυτό είναι αδύνατο και για ιδεολογικούς λόγους –δεν επικροτούμε τις πολιτικές δολοφονίες- αλλά και γιατί ο Φωκίων κρατά στάση μετριοπάθειας προς τις συντεχνίες. Γιατί να τον θέλουμε νεκρό? Ο Ύπατος παραμένει ατάραχος. Αστειεύεται.
- "Κατερίνα, Κατερινάκι, στάζει η γλώσσα σου φαρμάκι!"
Φωνές αγανάκτησης κι αποδοκιμασίας από τη σύγκλητο. Απορώ κι εγώ: μαλάκυνση έχει πάθει?! Τόσα του έσυρε και μόνο αυτό βρήκε να πει? Μα όχι, να, συνεχίζει.
- "Με αδικείς όμως ομορφιά μου, γιατί εσύ κι εγώ δεν θέλουμε διαφορετικά πράγματα, στην ίδια μεριά είμαστε. Απλά πιστεύω πως θα κάνουμε πιο εύκολα τη δουλειά μας, όχι με βία και αυταρχισμό, αλλά με την ανταμοιβή όσων μας βοηθήσουν. Εσύ προτείνεις μαστίγιο ενώ εγώ καρότο. Το ζητούμενο δεν είναι να εξολοθρεύσουμε τους ανθρώπους χωρίς χάραγμα, αλλά να βρούμε το χειρόγραφο του Πέραν."
Το "χειρόγραφο του Πέραν"? Τι είναι πάλι αυτό? Και γιατί ξαφνικά τίθεται θέμα εξολόθρευσης ή όχι των ανθρώπων χωρίς χάραγμα? Μήπως τελικά η συνωμοσία που ετοιμάζεται, είναι... να μας φορτώσουν μια ανύπαρκτη συνωμοσία? Αλλά με τι στοιχεία?
- "Το καρότο σου Φωκίων να το ...! Α, όχι! Δε θα σου κάνω τη χάρη να κατέβω στο επίπεδο που σου αξίζει!"
- "Πρόσεχε λιγάκι τη γλώσσα σου Μάρθα Κατρίνα Κουίκη Ντονατέλι Αραγκάτσι" διαμαρτυρήθηκε ο Φωκίων, "μην ξεχνάς ότι δε μιλάς απλά στον Φωκίωνα αλλά στον Ύπατο."
- "Με απειλείς δηλαδή?"
- "Ο Ήλιος κι η Σελήνη! Πως σου ήρθε αυτό? Απλά επισημαίνω ότι υπάρχει θέμα σεβασμού στο αξίωμα και..."
Σκέφτηκα ότι δεν μπορεί ο άνθρωπος που άλλαξε τη μορφή του εταιρικού συστήματος, που επέβαλε την παγκόσμια ειρήνη μεταξύ των εταιριών, σταμάτησε τους διωγμούς εναντίον των συντεχνιών κι έμαθε ακόμα και στο ιερατείο πως αυτός είναι η Υπέρτατη Αρχή, να είναι τόσο... βουτυρά-τος! Για να αντιδρά τόσο μαλθακά σε τέτοιες προσβολές, θα πρέπει να τον έχουν στριμώξει πολύ άγρια. Διαφορετικά, η φίλη μας η Κατρίνα με όλα της τα αξιώματα, την περιουσία της και την πολιτική της επιρροή, δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει ατιμώρητη: θα δοκίμαζε κιόλας το μαστίγιο που τόσο της αρέσει, ίσως να έπαιρνε και... το καρότο της, ακριβώς εκεί που είπε στον Ύπατο να το βάλει!
- "Γαληνότατε και Πλουσιοτάτη" επενέβη τώρα ο Ύπατος Αστροφάντης κι όλοι σώπασαν, για να ακούσουν τα λόγια του σεβάσμιου ιεράρχη (που ίσως είναι ο πιο διεφθαρμένος από όλους τους), "δεν ήρθαμε εδώ για να φιλονικήσουμε αλλά για να βρούμε λύση στα κοινά μας προβλήματα. Στις κρίσιμες για τον πολιτισμό μας τούτες στιγμές, ας επιδείξουμε σύνεση κι ενότητα. Το χειρόγραφο του Πέραν πρέπει πάση θυσία να βρεθεί. Δεν έχει σημασία η μέθοδος αλλά το αποτέλεσμα. Δεν θέλουμε με κανένα τρόπο να εξολοθρεύσουμε τους ανθρώπους χωρίς χάραγμα, πλάσματα του σύμπαντος είναι κι αυτοί και μάλιστα δυστυχείς, αλλά πρέπει να τους αποσπάσουμε το χειρόγραφο. Είναι θέμα ζωής ή θανάτου!"
- "Τι προτείνεις σεβασμιότατε?" ρώτησε ήρεμα ο Φωκίων.
- "Η γνώμη σου είναι σεβαστή σε όλους μας σοφολογιότατε" πρόσθεσε η σκύλα Μάρθα Κατρίνα, με ολοφάνερα προσποιητή ταπεινότητα.
- "Αυτό που νομίζω εγώ, είναι πως πρέπει να συνδυάσουμε και τις δυο μεθόδους. Ας είμεθα γενναιόδωροι με όσους μας βοηθήσουν κι αποφασιστικά αυστηροί με όσους επιλέξουν να σταθούν απέναντί μας κι όχι πλάι μας και προσπαθήσουν να μας εμποδίσουν ή να μας παραπλανήσουν. Ας πάρουμε καταρχήν, πιεστικά μέτρα εναντίον των συντεχνιών, αλλά όχι εξοντωτικά. Ας ενσπείρουμε τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους δίχως χάραγμα και να είστε σίγουροι ότι πολύ σύντομα θα δρέψουμε τους καρπούς της επιτυχίας μας. Αν όλα πάνε κατ’ευχήν, πιστεύω ότι το αργότερο μέχρι την Εαρινή Ισημερία το χειρόγραφο θα είναι στα χέρια μας. Τ’άστρα κι οι πλανήτες ας μας δείξουν τον ορθό δρόμο."
Όλοι οι συγκλητικοί ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και επιδοκιμασίες, δείχνοντας πως συμφωνούν με τα λόγια του "σεβασμιότατου" και "σοφολογιότατου" ιεράρχη. Η Κουίκη Ντονατέλι Αραγκάτσι Μάρθα Κατρίνα, σηκώθηκε από τη θέση της και πλησίασε τον Ύπατο. Για μια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό η σκέψη ότι θα τον σκοτώσει, αλλά τελικά τον αγκάλιασε και φιλήθηκαν –εν μέσω παρατεταμένων χειροκροτη-μάτων- σαν ένδειξη της ενότητας που επέφεραν τα λόγια του Ύπατου Αστροφάντη.
- "Φίλοι και Φίλες" πήρε τώρα το λόγο ο Ύπατος, "είναι προφανές ότι όλοι συμφωνούμε με τα σοφά λόγια του σεβάσμιου Αστροφάντη μας. Κηρύσσω λοιπόν τη λήξη της συνέλευσης. Ας πάμε τώρα να διασκεδάσουμε, γιατί από αύριο μας περιμένει όλους σκληρή δουλειά!" Όλοι τον χειροκρότησαν κι ύστερα ένας ένας χαιρετούσαν κι έφευγαν από την αίθουσα. Έπρεπε να πάω κι εγώ ξανά στη μεγάλη σάλα, πριν γυρίσει ο Μπλανς και καταλάβει ότι λείπω...
Σίγουρη ότι δεν θα συναντήσω κανέναν φύλακα στο δρόμο μου μέχρι το ισόγειο τουλάχιστον, ανέβηκα από τις σκάλες. Από κει, συνέχισα κανονικά για τον πρώτο όροφο και μόλις έφτασα στην πύλη της σάλας, απλά υπενθύμισα στους φρουρούς ότι είχα βγει πρωτύτερα με το δελφίνο Κωνσταντίν Ρο. Με άφησαν να περάσω χωρίς ερωτήσεις, χωρίς καν να τσεκάρουν το δαχτυλικό μου αποτύπωμα! Όταν ο Μπλανς έμπαινε στην αίθουσα εγώ ήμουν ήδη ξαπλωμένη στο ανάκλιντρο.
- "Διασκεδάζεις καλή μου?" ρώτησε με καλή διάθεση.
- "Όχι και τόσο. Ξέρεις καλά ότι αν δεν είσαι δίπλα μου, πλήττω φοβερά σ’αυτές τις κοσμικές εκδηλώσεις! Νομίζω ότι ίσως να με πήρε λίγο ο ύπνος!"
- "Τώρα θα μ’έχεις δίπλα σου για ολόκληρη την υπόλοιπη νύχτα γουρουνίτσα μου! Και προβλέ-πεται πολύ μεγάλη!"
Άρχισε να ερωτοτροπεί και σε λιγότερο από μισή ώρα είχε τελειώσει και κοιμόταν του καλού καιρού! Σιγά μην άντεχε και δεύτερο ξενύχτι στη σειρά! Ούτε τα διεγερτικά κι οι αμφεταμίνες που κατάπιε δεν τον καλοπιάσανε, ίσα που έβγαλε τον πρώτο γύρο!
Πήρα από την τσάντα μου το δονητή μου και πήγα στο APR.
Για πρώτη φορά εκεί, βρήκα την ευκαιρία να σκεφτώ, όσα είχα δει και είχα ακούσει. Ήμουν πολύ μπερδεμένη. Φαίνεται πως το στοιχείο κλειδί στην υπόθεση, είναι το "χειρόγραφο του Πέραν", αλλά τι μπορεί να είναι αυτό και μάλιστα να το έχουν οι άνθρωποι χωρίς χάραγμα? Γιατί δεν άκουσα ποτέ κάτι σχετικό? Ίσως γιατί δεν υπάρχει καν, μπορεί να είναι ένα εύρημα των συνωμοτών για να αναγκάσουν τον Ύπατο να πάρει μέτρα εναντίον των συντεχνιών. Αλλά πάλι, για ποιο λόγο? Ήμουν πολύ κουρασμένη, χρειαζόμουν ύπνο για να καθαρίσει το μυαλό μου. Συμπλήρωσα την αναφορά που είχα ξεκινήσει το προηγούμενο απόγευμα, την έβαλα ξανά στο δονητή και βγήκα πάλι στη σάλα. Έψαξα να βρω την Αδελαϊδα. Ήταν στο κέντρο ενός συμπλέγματος με τρεις άντρες και μια γυναίκα. Ευτυχώς, μια γυναίκα τους έλειπε. Έτρεξα και άρχισα να χαϊδεύω την Αδελαϊς, ενώ ένας άντρας της παρέας έμπαινε μέσα μου. Μέσα σε αυτόν το χαμό βρήκα εύκολα την ευκαιρία να της περάσω το δονητή. Ξέρει καλά τι να τον κάνει...


1  Σμύρνη
2  Δελφίνοι, οι υποψήφιοι διάδοχοι του Ύπατου
3  Εναέρια τάγματα, η αεροπορία
4  Μόναχο